Αφορμή για τα πιο κάτω το δημοψήφισμα στην Ελλάδα. Ναι και όχι και συναισθηματισμοί και αφορισμοί. Νταηλίκια από τη μία και τρομοκρατία από την άλλη. Ελάχιστες φωνές που ψύχραιμα μπορούν να εκθέσουν την άποψη τους. Όλο αυτό το βουητό μόνο κούραση, απογοήτευση και τελικά μια αίσθηση αδιαφορίας μου προκαλεί.
Αδιαφορία; Λίγο σκληρή λέξη για πολιτικοποιημένα άτομα σε μια έντονη στιγμή πολιτικοποίησης. Όμως άμα έχεις μια στοιχειώδη σοβαρότητα πώς να μη σε αποστασιοποιεί ο ελεεινός φανατισμός που εκπροσωπεί με ηρωικές αξιώσεις το Ναί και το Όχι του δημοψηφίσματος; Δυστυχώς αυτός ο φανατισμός στην τελική είναι που επικρατεί, όχι στην απάντηση "ναι ή όχι", αλλά στην μετάφραση του ερωτήματος. Δηλαδή οι μεν απαντάνε Ναι και οι δε Όχι σε διαφορετικά ερωτήματα! Ελάχιστοι απαντάνε στο ερώτημα που πραγματικά τίθεται μπροστά τους. Και στην τελική ποίο είναι το ερώτημα;
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τουλάχιστον όπως τα καταλάβαμε.
