Το δημοψήφισμα

Αφορμή για τα πιο κάτω το δημοψήφισμα στην Ελλάδα. Ναι και όχι και συναισθηματισμοί και αφορισμοί. Νταηλίκια από τη μία και τρομοκρατία από την άλλη. Ελάχιστες φωνές που ψύχραιμα μπορούν να εκθέσουν την άποψη τους. Όλο αυτό το βουητό μόνο κούραση, απογοήτευση και τελικά μια αίσθηση αδιαφορίας μου προκαλεί.

Αδιαφορία; Λίγο σκληρή λέξη για πολιτικοποιημένα άτομα σε μια έντονη στιγμή πολιτικοποίησης. Όμως άμα έχεις μια στοιχειώδη σοβαρότητα πώς να μη σε αποστασιοποιεί ο ελεεινός φανατισμός που εκπροσωπεί με ηρωικές αξιώσεις το Ναί και το Όχι του δημοψηφίσματος; Δυστυχώς αυτός ο φανατισμός στην τελική είναι που επικρατεί, όχι στην απάντηση "ναι ή όχι", αλλά στην μετάφραση του ερωτήματος. Δηλαδή οι μεν απαντάνε Ναι και οι δε Όχι σε διαφορετικά ερωτήματα! Ελάχιστοι απαντάνε στο ερώτημα που πραγματικά τίθεται μπροστά τους. Και στην τελική ποίο είναι το ερώτημα;

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Τουλάχιστον όπως τα καταλάβαμε. 

• Η κυβέρνηση Τσίπρα μπροστά στην άρνηση της ΕΕ να αποδεχτεί την 47σέλιδη πρόταση της πρώτης, αποφάσισε να ρωτήσει τον Ελληνικό Λαό αν αποδέχεται την πρόταση της ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ.

Στο σημείο αυτό, ουσιαστικά, έχουμε την απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης να αφήσει τον λαό να αποφασίσει αν δέχεται η όχι μια πρόταση που έκαναν οι θεσμοί. Το μόνο σίγουρο είναι πως εάν οι τρόικα (θεσμοί) και ιδιαίτερα η ΕΕ θεώρησαν την πρόταση τους ως take it or leave it, έκαναν μια τεράστια λαμογιά αποσύροντας την πρόταση τους όταν αυτή τέθηκε ενώπιον δημοψηφίσματος. Δημοκρατία με τη σέσουλα η ΕΕ. Αλλά εδώ το ζητούμενο δεν είναι να τα χώσουμε στην ΕΕ. Ξέρουμε τι εστι ΕΕ. Δεν θα ασχοληθούμε σε αυτή την ανάρτηση με την επεξήγηση των ιμπεριαλιστικών οργανισμών κτλ. Αφήνοντας εκτός θέματος τους θεσμούς πάμε στο ζήτημα που προκύπτει με την κίνηση θεσμών να αποσύρουν.

• Η τρόικα αποσύρει την πρόταση της! Το δημοψήφισμα αποφασίζεται από τη Βουλή, όπως είχε εξαγγελθεί από την Κυβέρνηση, δηλαδή για την (τώρα μη υπάρχουσα) πρόταση των θεσμών-τρόικας.

Ξεκινά λοιπόν η προεκλογική. Και εκεί ξεκινά και το χάος. Ο καθένας αρχίζει να μεταφράζει το Ναι και το Όχι αναλόγως των συνεπειών που παρουσιάζει πως η κάθε απάντηση θα έχει. Ποιών συνεπειών όμως; Γιατί σύμφωνα με το ερώτημα του δημοψηφίσματος, εάν ειπωθεί ένα Ναι ή Όχι, θα ειπωθεί για μια πρόταση που δεν υφίσταται! Πάμε λοιπόν για ασκήσεις επί χάρτου για τις συνέπειες του πραγματικού ερωτήματος. (Εκλογικά και άλλα σενάρια τίθενται εκτός).

• Ναί στην πρόταση ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ: Θα επανέλθει η πρόταση από μέρους τους; Θα πρέπει να είναι πολύ γελοίοι να επαναφέρουν μια πρόταση την οποία απέσυραν. Θα είναι λες και παραδέχονται πως την απέσυραν απειλώντας και φοβούμενοι την αντίθετη με τις απόψεις τους λαϊκή βούληση την όποια σέβονται μόνο όταν την βρίσκουν σύμφωνη. Το πιο πιθανόν πραγματικά να έρθουν με κάτι τις χειρότερο γιατί "χάθηκε χρόνος", "η οικονομία επιδεινώθηκε" και άλλα. Κάτι θα βρουν!
• Όχι στην πρόταση: Οι ΕΕ και σία, συνεχίζουν να πιέζουν για αποδοχή των όρων τους με νέες προτάσεις. Ο χρόνος είναι με το μέρος τους, με δεδηλωμένο τον αυτοεγκλωβισμό Κυβέρνησης Τσίπρα για παραμονή σε Ευρωζώνη και ΕΕ και την μη ύπαρξη από Ελληνικής πλευράς αντίθετου σχεδίου και την επιδείνωση της Ελληνικής οικονομίας. Κάποιες λιγότερο επώδυνες διαφοροποιήσεις για το νέο μνημόνιο ίσως υπάρξουν και αυτό στην καλύτερη περίπτωση.

Τώρα ας δούμε την αντιλαμβάνονται οι υποστηρικτές του Όχι και του Ναί ως ερώτημα - συνέπειες:

• Υποστηρικτές όχι: Μια λαϊκή αντίδραση, άρνηση αποδοχής της λιτότητας, λαϊκό ανάστημα κόντρα στην Ευρωενωσιακή κομαντατούρ, όχι στη χούντα της τρόικας, φτάνει πια μνημονιακή πολιτική, διαπραγματευτικό χαρτί για την κυβέρνηση κτλ. 

Οφείλουμε εδώ να παραδεχτούμε, πως ως συμβολική κίνηση ίσως στείλει κάποια τέτοια μηνύματα. Το ζήτημα είναι όμως ποία πολιτική πραγματικότητα θα ακολουθήσει το Όχι. Και ας δεχτούμε την καλύτερη περίπτωση: πραγματικά λαμβάνουν τα μηνύματα οι τις ΕΕ και όντως βάζουν νερό στο κρασί τους. Οπισθοχωρούν! Που πάνε όμως; Στην πρόταση της Ελληνικής Κυβέρνησης! Εκεί οδηγούν στην καλύτερη, τα συμβολικά μηνύματα. Αυτή όμως η πρόταση αποτελεί νέο μνημόνιο, νέα λιτότητα, εντός των πλαισίων που επιβάλλουν οι θεσμοί! Η μόνη διαφορά είναι πως αυτή η δημοκρατική νίκη του ελληνικού λαού θα αποβεί πύρρειος καθώς θα έχει ο ίδιος νομιμοποιήσει ένα νέο μνημόνιο. Και αν δεν γίνει ούτε καν αυτό; Ποίο είναι το σχέδιο; Προετοίμασε ο Σύριζα τον Λαό για σενάρια άλλα; Και αν ο λαός δεν είναι έτοιμος για ρήξη, είναι μήπως κάποιοι άλλοι;

• Υποστηρικτές Ναι: δήλωση πως μένουμε Ευρώπη, τα μνημόνια μας καθαρίζουν από το παρελθόν που μας έφερε εδώ, σταθερότητα, ασφάλεια, έστω και αν απαιτούν θυσίες, αποφυγή περιπετειών, όχι στην χρεωκοπία κτλ.

Και εδώ οφείλουμε να παραδεχτούμε πως όντως, όσον αφορά την σταθερότητα και την ασφάλεια έχουν το δίκαιο τους. Με ασφάλεια και σταθερότητα, με σίγουρα και συνέπεια, με την ζεστασιά που εξασφαλίζει ο βρυκολακιασμένος εναγκαλισμός της ΕΕ ο ελληνικός λαός θα συνεχίσει προς την εξαθλίωση.  Εδώ μιλάμε ουσιαστικά για φόρτωμα του φαγοποτιού που έκανε τόσα χρόνια το κεφάλαιο, στις πλάτες (και προπάντων στη συνείδηση) του λαού. Μένουν Ευρώπη και ας η ΕΕ έχει αποσύρει την πρόταση την οποία αυτοί θα ψηφίσουν. Ακόμη δηλαδή και αν τους στέρησε το δικαίωμα γονυπετείς να συρθούν στις απαιτήσεις της. Η υποταγή του φρονίμου με άλλα λόγια. Ο λαός και πάλι υπογράφει μνημόνια αυτή τη φορά ανεπιφύλακτα. Όχι απλά φοβισμένος, αλλά με την πανηγυρική χαρά ενός από πεποίθηση δούλου. Φτωχοποίηση με λαϊκή βούλα, μέχρι την ανάκαμψη των αριθμών και εισροή κεφαλαίων που τα λαϊκά στρώματα δεν θα δουν ποτέ ξανά.

Αυτά στην ουσία είναι που έχει να διαλέξει ο ελληνικός λαός. Δύο μνημόνια. Τουλάχιστον έτσι το καταλαβαίνω. Μπορεί να κάνω και λάθη. Όμως ο τόσος καβγάς έχει να κάνει περισσότερο με συμβολισμούς παρά με την ουσία. Ο ελληνικός λαός καλείτε να επιλέξει ανάμεσα σε δύο μνημόνια. Και έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα, η μόνη εναλλακτική ίσως να έρθει από τους ίδιους τους δανειστές εάν όντως αυτοί αποφασίσουν να προχωρήσουν σε πιο δραστικά μέτρα.